يادداشتی به قلم آيت الله دکتر سيد حسين مدرّسی طباطبائی در پاسخ به نقدی از حجت الاسلام مهندس شيخ حسن طارمی بر کتاب مکتب در فرايند تکامل ايشان خواندم که مرا به انديشه واداشت. نسخه انگليسی کتاب را در دهه اخير چند بار خوانده ام، و در اين ساليان توفيق آشنايی و مصاحبت با نويسنده دانشمند اين کتاب مهم را هم به دست آورده ام. ا
حجت اسلام طارمی را هم در طی ساليان سه بار ديده ام، و بار اوّل با معرفی مهرآميز استاد فقيد دکتر عباس زرياب خويی بود، که ايشان را به دانايی و نيکی می ستود. می دانم که مردی دانشمند و پژوهشگری بسيار جدّی است. دانشنامه جهان اسلام، که يکی از مهمترين آثار تحقيقی است که در ايران امروز فراهم می شود، مديون همت شايسته و مديريت علمی آقای طارمی است.
سابقه آشنايی من با کتاب مکتب در فرايند تکامل هم نقلی دارد. ده سال پيش مردی که شهرتی به هم رسانيده است و دفتر دو نبشی باز کرده و مدتهاست هم خود را به روشنفکران می چسباند و هم اگر مقام رسمی بدهند تشنگی خدمت به اسلام و مسلمين در وجودش لابد غليان خواهد نمود، بهانه ای به کف آورده و سفری به نيويورک آمده بود. احوال يکی از آشنايان را از او جويا شدم، و خبر داد که آشنای مشترک ما در آن روزها سرگرم رديه نوشتن بر همين کتاب دکتر مدرّسی است. از آنجا به خواندن کتاب رهنمون شدم که قبلاً خبری از آن نداشتم. آخرين سخنی که بين من و آن شخص ردّ و بدل شد، دو بيت از سنائی بود که بر او خواندم و در دفتر خويش يادداشت نمود. از فشار اين و آن گلايه می کرد، و من به او گفتم: ا
چند ماه بعد شنيدم آن بی انصاف که حقد و حسدی از دکتر مدرسی به دل بيمار خويش داشته در بازگشت به ايران رفته بود و به دروغ گفته بود که ناشر کتاب ايشان از فلان فرقه و بهمان دسته است. وقتی از او گواهی خواسته بودند، سخن ناراست خويش را به من نسبت داده بود. حاشا و کلا که دروغ گفته بود، و آن دروغ زشت خاطر استاد مدرّسی را -به حق- رنجانده بود. آ
باری، می خواهم به ايرانيان دانش دوست و فرهنگ شناس بگويم که خوب است همه ما قدر استاد مدرّسی را بشايستگی بشناسيم. ايشان استاد صاحب کرسی اسلام شناسی در دانشگاه پرينستون هستند. همه از مفاخر کشور که خارج از ايران زندگی می کنند، تمجيد می کنند. از آن ميان دکتر حسين مدرسی که دانش او و حسن سلوک وی نزد استادان و دانشجويان زبانزد است، شايسته تمجيد و احترام هر چه تمامتر است. آ
حجت اسلام طارمی را هم در طی ساليان سه بار ديده ام، و بار اوّل با معرفی مهرآميز استاد فقيد دکتر عباس زرياب خويی بود، که ايشان را به دانايی و نيکی می ستود. می دانم که مردی دانشمند و پژوهشگری بسيار جدّی است. دانشنامه جهان اسلام، که يکی از مهمترين آثار تحقيقی است که در ايران امروز فراهم می شود، مديون همت شايسته و مديريت علمی آقای طارمی است.
سابقه آشنايی من با کتاب مکتب در فرايند تکامل هم نقلی دارد. ده سال پيش مردی که شهرتی به هم رسانيده است و دفتر دو نبشی باز کرده و مدتهاست هم خود را به روشنفکران می چسباند و هم اگر مقام رسمی بدهند تشنگی خدمت به اسلام و مسلمين در وجودش لابد غليان خواهد نمود، بهانه ای به کف آورده و سفری به نيويورک آمده بود. احوال يکی از آشنايان را از او جويا شدم، و خبر داد که آشنای مشترک ما در آن روزها سرگرم رديه نوشتن بر همين کتاب دکتر مدرّسی است. از آنجا به خواندن کتاب رهنمون شدم که قبلاً خبری از آن نداشتم. آخرين سخنی که بين من و آن شخص ردّ و بدل شد، دو بيت از سنائی بود که بر او خواندم و در دفتر خويش يادداشت نمود. از فشار اين و آن گلايه می کرد، و من به او گفتم: ا
از پی ردّ و قبول عامه خود را خر مساز/زانکه نبود کار عامه جز خری و خر خری
گاو را باور کنند اندر خدايی عاميان/نوح را باور ندارند از پی پيغبری
گاو را باور کنند اندر خدايی عاميان/نوح را باور ندارند از پی پيغبری
چند ماه بعد شنيدم آن بی انصاف که حقد و حسدی از دکتر مدرسی به دل بيمار خويش داشته در بازگشت به ايران رفته بود و به دروغ گفته بود که ناشر کتاب ايشان از فلان فرقه و بهمان دسته است. وقتی از او گواهی خواسته بودند، سخن ناراست خويش را به من نسبت داده بود. حاشا و کلا که دروغ گفته بود، و آن دروغ زشت خاطر استاد مدرّسی را -به حق- رنجانده بود. آ
باری، می خواهم به ايرانيان دانش دوست و فرهنگ شناس بگويم که خوب است همه ما قدر استاد مدرّسی را بشايستگی بشناسيم. ايشان استاد صاحب کرسی اسلام شناسی در دانشگاه پرينستون هستند. همه از مفاخر کشور که خارج از ايران زندگی می کنند، تمجيد می کنند. از آن ميان دکتر حسين مدرسی که دانش او و حسن سلوک وی نزد استادان و دانشجويان زبانزد است، شايسته تمجيد و احترام هر چه تمامتر است. آ
No comments:
Post a Comment